Choroba zwyrodnieniowa
stawu kolanowego
Przez lata przeprowadzono wiele badań RCT dotyczących leczenia choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego z użyciem LLLT , dzięki czemu można było przeprowadzić systematyczny przegląd z metaanalizą. Stausholm i inni (11) przeprowadzili systematyczny przegląd i metaanalizę randomizowanych, kontrolowanych placebo prób z udziałem uczestników z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, w których zastosowano LLLT. Do metaanalizy włączono 22 badania (n = 1063).
Ogólnie rzecz biorąc, ból był znacznie zmniejszony przez LLLT w porównaniu z placebo na końcu terapii, średnio o 14,23 mm na skali analogowej wizualnej. Podczas kontroli w ciągu 1-12 tygodni później odnotowano zmniejszenie o 15,92 mm na VAS. Redukcja bólu z zalecanymi dawkami LLLT osiągnęła maksimum podczas kontroli w 2-4 tygodniach po zakończeniu terapii, osiągając 31,87 mm VAS znacząco przewyższając placebo. LLLT zmniejsza ból i niepełnosprawność w KOA przy 4-8 J z długością fali 785-860 nm i przy 1-3 J z długością fali 904 nm na każde miejsce leczenia. Niepełnosprawność została również istotnie zmniejszona po zastosowaniu LLLT. Nie zgłoszono żadnych działań niepożądanych.
Choroba zwyrodnieniowa
kręgoslupa szyjnego
Özdemir i inni (14) przeprowadzili randomizowane badanie kliniczne z udziałem 60 pacjentów w wieku od 20 do 65 lat, u których stwierdzono kliniczną diagnozę choroba zwyrodnieniowej odcinka szyjnego. Jedna grupa otrzymała leczenie laserowe, druga grupa otrzymała placebo. Grupa, która otrzymała terapie laserową, doświadczyła mniejszego bólu i skurczów mięśni oraz zwiększonej ruchomości szyi.
Badacze doszli do wniosku, że leczenie laserowe jest skutecznym sposobem łagodzenia bólu i zwiększania zakresu ruchu u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa odcinka szyjnego.
Ból kręgosłupa
Badanie przeprowadzone przez Konstantinovic (4) objęło 66 pacjentów z ostrym bólem krzyża (LBP) i radikulopatią, których losowo podzielono na trzy grupy (po 22 pacjentów każda) i otrzymali oni trzy różne dawki LLLT. Pacjenci byli leczeni 5 razy w tygodniu, łącznie 10 zabiegów, przy następujących parametrach: 904 nm, 3.000 Hz, średnia moc 25 mW; energia 0,1 J na punkt w pierwszej grupie, 1 J na punkt w drugiej grupie i 4 J na punkt w trzeciej grupie; dzienny czas zabiegu i skumulowana energia wyniosły odpowiednio 16 s i 0,4 J w pierwszej grupie, 160 s i 4 J w drugiej grupie oraz 640 s i 16 J w trzeciej grupie. Parametry oceny przed i po terapii obejmowały ból odcinka lędźwiowego i nóg mierzony wizualno-analogową skalą (VAS), miejscowe i ogólne zmiany funkcjonalne.
We wszystkich grupach po LLLT zaobserwowano bardzo istotną poprawę w zakresie wszystkich badanych parametrów. Wyniki VAS były znacząco niższe we wszystkich grupach, bez istotnej różnicy między grupami. Poprawa funkcjonalna była lepsza w trzeciej grupie leczonej energią 4 J na punkt niż w pozostałych dwóch grupach. Autorzy doszli do wniosku, że trzy różne energie były równie skuteczne w łagodzeniu bólu drewna i nóg bez skutków ubocznych, ale energia 4 J na punkt wydawała się bardziej skuteczna w poprawie codziennych czynności i mobilności lędźwiowej.
Basford (5) przeprowadzono w RCT u pacjentów z bólem lędźwiowym niekorzeniowym trwającym dłużej niż 30 dni. Do badania włączono 63 pacjentów w wieku 18-70 lat. Pacjenci byli napromieniani przez 90 sekund, w 8 punktach, 3 razy w tygodniu przez 4 tygodnie, mocą 542 mW/cm2. Pacjentów oceniano za pomocą kwestionariusza niepełnosprawności Oswestry i mobilności lędźwiowej. Grupa, która otrzymała leczenie LLLT, odnotowała znaczną poprawę.
Typową metodą leczenia bólu krzyża są ćwiczenia. Celem badania Alayats (6) było porównanie skuteczności LLLT samego lub w połączeniu z ćwiczeniami u pacjentów z przewlekłym bólem krzyża (CLBP). 72 pacjentów płci męskiej przydzielono losowo do 3 grup.
Grupa 1 miała ćwiczenia LLLT +, grupa 2 miała placebo LLLT + ćwiczenia, grupa 3 miała samo LLLT.
Zakres ruchu znacznie wzrósł po 4 tygodniach we wszystkich grupach, a następnie znacząco spadł po 12 tygodniach obserwacji. Jednak nadal było znacząco lepiej niż na początku badania w grupie 1 + 2.
Jeśli chodzi o ból i funkcjonowanie mierzone za pomocą VAS, RMDQ i MODQ, po leczeniu nastąpiła znacząca poprawa we wszystkich grupach. Nie było jednak znaczącej różnicy pomiędzy grupą 2 i 3. Wniosek był taki, że LLLT jest tak samo skuteczne jak ćwiczenia, a LLLT i ćwiczenia to najlepsze połączenie.
Huang i wsp. (7) uznali, że dobrym pomysłem byłoby zbadanie, czy LLLT jest skuteczna w leczeniu pacjentów z nieswoistym bólem krzyża, dlatego w ostatnich dziesięcioleciach LLLT jest szeroko stosowana w łagodzeniu bólu spowodowanego różnymi schorzeniami układu mięśniowo-szkieletowego. Dlatego przeprowadzili systematyczne przeszukiwanie literatury za pomocą metaanaliz randomizowanych, kontrolowanych badań (RCT), porównujących leczenie LLLT z leczeniem placebo. Zidentyfikowano siedem RCT obejmujących 394 pacjentów. Badania te wykazały, że średni wynik bólu w wizualnej skali analogowej (VAS) po leczeniu był znacząco niższy w grupie LLLT w porównaniu z placebo i wyniósł 13,57. Nie stwierdzono istotnego wpływu leczenia na wyniki niepełnosprawności ani wyniki zakresu ruchu kręgosłupa. Wskazuje to, że LLLT jest skuteczną metodą łagodzenia bólu u pacjentów z NSCLBP. Jednak nadal brakuje dowodów potwierdzających jego wpływ na funkcjonowanie.
Rok później Glazov (8) przeprowadził zaktualizowany przegląd, aby ocenić skuteczność leczenia laserem niskiego poziomu (LLLT) w leczeniu przewlekłego nieswoistego bólu krzyża (CNLBP). Przeszukując elektroniczne bazy danych, wybrano 15 badań, w których wzięło udział 1039 uczestników. Podczas natychmiastowej i krótkotrwałej obserwacji zaobserwowano znaczną redukcję bólu, aż do WMD (średnia ważona różnica) -1,40 cm na korzyść leczenia laserem, co miało miejsce w badaniach z użyciem co najmniej 3 dżuli (J) na punkt, przy bólu wyjściowym < 30 miesięcy. Ogólna ocena wykazała, że współczynnik ryzyka wynosił 2,16 (95% CI 1,61 do 2,90) na korzyść leczenia laserem w tych samych grupach tylko przy bezpośredniej obserwacji. Wykazali umiarkowaną jakość dowodów potwierdzającą klinicznie istotne korzyści w leczeniu LLLT w przypadku CNLBP w krótkim okresie, które zaobserwowano jedynie po interwencjach z większą dawką lasera i u uczestników z krótszym czasem trwania bólu pleców.
Odnośniki
1. Hartvigsen J, Hancock MJ, Kongsted A, Louw Q, Ferreira ML, Genevay S i in. Czym jest ból krzyża i na co należy zwrócić uwagę. Lancet. 2018;391:2356–67.
2. Foster NE, Anema JR, Cherkin D, Chou R, Cohen SP, Gross DP i in. Zapobieganie i leczenie bólu krzyża: dowody, wyzwania i obiecujące kierunki. Lancet. 2018;391:2368–83.
3. Chow RT, Johnson MI, Lopes-Martins RA, Bjordal JM. Skuteczność terapii laserowej niskiego poziomu w leczeniu bólu szyi: przegląd systematyczny i metaanaliza randomizowane badania kontrolowane placebo lub aktywne leczenie. Lancet. 5 grudnia 2009 r.;374(9705):1897–908. EPUB 2009, 13 listopada
4. Konstantinowicz JM, Lazivic LM. Kliniczna i funkcjonalna ocena pacjentów z ostrym bólem krzyża i radikulopatią leczonych różnymi dawkami energii laseroterapii niskoenergetycznej. Vojnosanit Pregl. 2012;68(8)656-62.
5. Basford JR i in. Terapia laserowa: Randomizowana, kontrolowana próba wpływu naświetlania laserem Nd:YAG o niskiej intensywności na ból mięśniowo-szkieletowy pleców. Rehabilitacja Arch Phys Med. 1999;80(6)647-52.
6. Alayat SM i in. Długoterminowy wpływ terapii laserowej o wysokiej intensywności w leczeniu pacjentów z przewlekłym bólem krzyża: randomizowane, zaślepione badanie kontrolowane placebo. Laser Med Sci [Epub przed drukiem]
7. Huang ZY, Ma J, Chen J, Shen B, Pei FX, Kraus VB. Skuteczność terapii laserowej niskiego poziomu w niespecyficznym przewlekłym bólu krzyża: przegląd systematyczny i metaanaliza. Zapalenie stawów Res Ther 2015;15:17:360. doi: 10.1186/s13075-015-0882-0.
8. Glazov G, Yelland M, Emery J. Terapia laserowa niskiego poziomu w leczeniu przewlekłego nieswoistego bólu krzyża: metaanaliza randomizowanych badań kontrolowanych Acupunct Med. 2016;34(5):328-341. doi: 10.1136 acupmed-2015-011036. EPUB 2016, 20 maja